9 tot 5

In C-Mineur sleet ik over straat
kracht bijzettend met zucht

tanden klapperende casteletto
de woorden braken op de stoep

In lithanie verzonken
schreed ik voort

Toen bleek dat Monster naar het feest kwam
deed dat De Man besluiten niet te gaan

Na een roerige geschiedenis tussen de twee
was dat niet meer dan normaal

Immers was de relatie danig verstoord
toen Monster diens zoon dood vond
in de armen van De Man

De regen klettert als de lekkende vaat
Gelijk een pistoolschot valt een drup in de nek
Over het wervel naar de anus
Gestelpt door de broekriem
Die er al meer heeft opgevangen
Haar klamme handen op heupen
Eenmaal in het openbaar vervoer
Vernauwd het ritme weer
Behaaglijk droogt de broekriem
En stomend passagiers
‘Hutjemutje krijg je het warm’
Zegt een dame op leeftijd
Zij kan het weten
De herfst van het leven.

De Bossche kinderkopjes stralen
Dorps
naar het onvermogen
Om stads te zijn
Ongeacht pretenties
Ongeacht wens en vader
De gedachte blijft
Het provinciale dorp trouw
Het niet stads zijn
Blijft een onverschillige
Neveldamp
Die trillend
Het bewustzijn inademt
En met elke kassei
Die stadse hakken breekt
Sterft de ommuurde
Stad
In het Bossche
Miskent men
De steden
Slechts een Bosschenaar
Heeft het besef
Dat een stad
Besteden is
En prompt een
Etalage die
Bosch pretendeert.

Oh cola

Cola is een verademing
na dagen ontroostbaar
afzien

ben ik toch naar de supermarkt gelopen
en in een uiterste poging
heel even gedraaid
voor de deur
van de markt

Een nieuwe busrit

en weer zit ik
op de eerste pagina
van een nieuw
leeg boek
Locatie: Bus
transportplein Eindhoven
Nu niet meer

Liever zit ik met
zoete koffie
en rook in kroeg
niettemin
tijd noopt..


Eindhoven nieuwe boekenstad
Selexys surrogaat voor New York
of een haven voor stad
of turbulentie
of een geluidsbarriere
geknakt door de mensenmassa

alleen te overzichtelijk
te centraal
Beperkt in de omranding
Jaren zonder
karakter
lome put
of pijnlijke krater
waar met duim
en vinger
gebouwen
de lucht in getrokken werden
om een grasmat

Nu.
De tragiek van een busrit
beter op dit moment
is er niet

In mijn tas
een nieuw paar schoenen
Campert en Bukowski
sigaretten en fles sap
twee blokjes
eerlijke chocolade
waar een knalrode lucht
ontkent noch bevestigd
dat het in mijn hoofd
reeds lang nacht is

dit hoofd onderweg naar Veghel
Fysiek
het hoofd snijdt door het leven
en in facet nast facet naast facet zaken scheidt
overlapt in het midden

Mijn hoofd die terugkeert naar Vught
waar geweerschoten
in een loden muur weerklinken
aan het suïcidale spoor

Mijn hoofd naar Den Bosch
waar in striemende stromen bier
de banken, matrassen en vrouwen besliepen

Mijn hoofd naar Loon op Zand
Alwaar op de zonnebaan
dobbelstenen vlogen
over korrels Cóte D'or

Naar Breda
naar waarin 't seminarium
mijn adolecentie geschoold werd
voor de dood
door de vijf facetten van vriendschap
op een verbrijzeld kristal

Mijn hoofd:
Naar Den Bosch, naar Vught, naar Den Bosch, naar Vught, naar Den Bosch, naar Vught,

naar veghel...
waar lege bladzijden 'zich opstapelen
in de loop
van lege boeken

de vraag is wat je wil
de drank door je aderen voelen pompen
zacht beukend op de stronk
tussen je schedel
je nek
en de uitmonding van je strottenhoofd

concentrerend op je volgende zin
is de zin alweer weg
iets over een bepaalde vorm
van esthetiek
of over de ineengezakte unox
en je broek
die zacht steunt op de dos
schaamhaar die je in tijden
niet hebt gewiekt
het is immers winter
en je bent al getrouwd

De rode port staat naast je
sereen te zijn
zacht dobberend in zijn glas
mierzoet
in de nacht
terwijl het scherm
je drank verlicht
en je glas kleur geeft

terwijl ik wel
over sigaretten
elke zin een
een peuk
een saffie
en gruis

roken zullen we allemaal
terug naar de roots
de verjaardagsfeestjes
uitgedroogde filters in een glas

nee dan bedenk je niet ineens iets
als een zachte zondvloed

kom nou toch allemaal
de reden om niet te roken
te drinken
en dat kleine beetje leven wat resteert
te absorberen tot deze momenten

immers zoals ik verpoog te zeggen
is drinken toch de smart van de weerslag
en is het een slapeloos dromen
van een wereld waar je
alles durft te zijn

in deze strofe de sigaret
en denkend aan de val van ceasar
en van Saddam
die erect herleefd wordt
na de eerstvolgende verkiezingen in
2114
als Lenin
en Stalin en chroestsjov

kom nu allen bukowski's en
ansthazen
als salingers of precisie
als
Nabokov

trek in de wereld van het slapen dromen
neem er nog 1
steek een sigaret op bij je drank
en leef dit moment

morgen is altijd een andere dag
daar zijn we onderhevig aan na de nacht
maar neem het er nu maar van
drink up!
verleg je grenzen en laat je gaan

in strofes moet gerookt worden
moeten remmingen wegvallen
moet je kunnen zeggen wat je wil
een reptiel aan schubben
een askolf met wind
spuw het eruit
en blijf bij je zelf
krijs lach
scheeuw
huil
ruk de kleren van je lijf en ben
sla je kop tegen de muur
ruk de haren uit je tengere kop
trek de strop aan
maar laat je nu eens gaan

het is niet moeilijk eenzaam
te zijn
isolatie is het enige
waartegen je bestand kunt zijn

Ik word zelden verlegen
met het schaamrood
naar een betonnen vloer

loeren en kriebelen
aan mijn nek
en wiebelen hé
vooral met mijn voet

Hakkelend
Oh zo hakkelend over
overmatig
spuug produceren
missen en hordes

altijd bij een typisch
academiemeisje.

Kom nou klinklare blauwe lucht
latex omhulsels die wolkachtig zwijgen
en poep uitspuwen over mij
de onwetende schijthond

Kan ik me niet dronken krijgen
we zullen het zien
ik giet alles in de vetdoorspekte porieën
spuug kots kletterend op de parketvloer
bank doorweekt

alles interesseert me geen ene ruk
terwijl ik in mijn blote stinkaars
gillend op en neer spring
op het ritme van de snoeiharde
godvergeten tirade die de
kutband door speakers
gelijkend mijn gal
de kamer ingooit

Mijn slappe piemel
valt niet meer
maar als een valse hond valt hij me aan
pakt me wordt hard en rood van woede

de gordijnen geopend ziet een vrouw me
met lederogen aan
en laat een hand haar broek inglijden
haar harige kut betastend
drukt haar tepel tegen doek

en terwijl ik lege bierflessen tegen de muur smijt
en spuug schreeuw
en aan het dotje schaamhaar trek
gutst zweet uit mijn oksles
over mijn doorspekte pens

De vrouw ruikt aan haar vinger
pakt de drol van de hond in een plastic zak
loopt weg in een drafje
ik pak het glas bier
en steek de scherven in mijn keel

uitgekauwd ligt de poëzie
als een mottenbaal
in de hoek van de straat te verpieteren
een kleinood
waar je tegenaan trapt
asl de gemeente veghel,
of het dorp waar jij je soms
miserabel en alleen voelt.

Een uilenbal misschien
want in de tijden van de grote
en de kleine
Vergilius en Alighieri
was er nog leven

Maar de wijze
vond de boekdrukkunst
misschien gelijk de zwerver
de mottenbal

als een meneer de uil
de poezie herkauwen
tot spuugdraden met botten

maar als uit DNA
een schaap kan komen
hernieuw ik
eenstaand
de poezie

Laat me toch
schreeuwde Antje
Jantje dacht niet meer
aan oversteken

Niettemiin zou hij zegevieren
opdat hij het kon
kon zwemmen
en varen en overtochten maken als geen ander

maar Antje weerhield Jantje
op het maken van zijn
oddysee

Het schrijven van zijn relaas
eindigde niet in de bagger
de grond
het slootwater dat stootte om de kin
de ogen in
hem zouden laten verdrinken

laat me toch zei Antje
terwijl ze verder wegdreef
op een provisorisch bootje
aan de kant van de lij
alwaar de zwartgesluierde
haar af kwam halen

jantje had geen mening meer
waar hij eers wilde staken
was nu geen uitvlucht meer
geen reden tot wachten en denken
geen reden om zichzelf te weerhouden
hijj zou weer houden van
en raken aan
terstonds sprong hij
van de witte kliffen
het wassende water haalde hem
naar beneden
door het slijk
de bagger
het onlosmakelijke water
vulde zijn broek
zijn zware klompen
zijn shirt
de ogen de neus de mond de maag
de longen

naast Antje in de boot
Lag Jantje geheel ontbloot

huil maar lieve mens
ween om het verlies
of de onmacht
wat kunnen
behelst
met jou

lieve mens
ontuchtige
krijs het maar uit
aan dovemansoren
is noch geluid besteed
noch op deze plek'
rust

Als eens stilte
zo bewerkelijk
ben jij

Zojuist
Na 2 ½
Uur
Opsommingen
Van foto’s
Die flitsten
In bewegingen
van 1,3 seconden
Had ik het gehad

Een reuzenpad
Die gespietst
Onder water
Een cycloop
liet bloeden
onderwijl
er op land
Een schimmige
Donkerte zich
In de lucht vormde
Die met zich meebracht
Een vliegtuig
Voor de vracht
En die alles liet vallen
In een vlammenzee
Terwijl er een boot
Zonk naar de diepte
De zee in
Tegen het licht van
Dit alles
Was hij er nog altijd
Geladen met een
Futuristisch geweer
Die tevens als zwaard
Diende
Hij stak en schoot
Zijn vijanden
Terwijl hij grapjes
Maakte om
De vrouw
Die duidelijk
Gered moest
Worden gerust te stellen
Immers waren er slechts drieduizend
Vijanden
Die varieerden van trollen
Tot dwergen
En elfen op
Paarden
En reuzenpadden
Cyclopen
Draken
Pratende beren
En blauw getinte leeuwen
Met drie hoofden
En evenzoveel tanden
Maar vlijmscherp
De vrouw die
De situatie duidelijk
Inschatte
Als de fout van de man
Krijste als een vale kraai
Naar de man
In uiterste paniek
Koortsig als een hysterica
In een gemiddelde Dostojewski
Na een wissewasje
De flauwte haar nabij
Maar in deze tijd
Had ook zij de
Hoofden van een
Blauwe leeuw
Afgehakt
De cycloop ondertussen onder
Water
Had de poten van de pad
In zijn mond
En het beest onder water
Was als een geamputeerde
Aan het kermen
Totdat het schip
Hem bedolf
En tegen de modderige vlakte
Aanduwde
De cycloop
Stak zijn armen in het vuur
Dat midden op
Zee zijn toevlucht had
Genomen
En kennelijk vluchtte
Van het kabaal
Die een luchtdruk vormde
Om het vuur te doven
Het vliegtuig
Parkeerde zijn rotoren
Midden in de rug
Van het eenogige kolossale
Gedrocht
Het oog vloog
Romantisch
(en gelukkig even vertraagd)
Door het beeld
Recht op de drie D
Toeschouwers af
Waar sommige
Schreeuwden
En anderen dubbel
Lagen
De held had ondertussen
Een draak
Kunnen bemachtigen
Natuurlijk
Bereed hij het beest
Alsof het een
Makke ezel was
Die wist
Hoe de last te dragen

de overwinning was
nabij
zeker toen
het elitekorps der koning
het vliegtuig uitkwamen
en bepakt en bezakt met wapens
die inventief
Leonardo Da Vinci- achtig
Voorkwamen op mij
Maar afstaken tegen
De periode
Van vliegtuigen
Met rotoren

Dit was het omslag punt
Bij elke slag in een beest
Stond het beeld even stil
Benadrukte dat deze
Toch echt doodging
Kijk maar
*Sploink*
Gutsend waren
Evenwel
Heel veel onsmakelijke
Dingen te zien

Aan het begin van de film…… Rond minuut tien.

Onlangs vroeg ik me af
waar al die sirenes
het bestaansrecht
toch vandaan hadden

In een semi-stad
of gewoon een
plek waar je
niet gestorven
wil worden
gevonden
of
in het geheel
niet
wil sterven
uitmergelen
en rouwen
boodschappen doen
eten
wandelen
nadenken
verblijven
uittreksels uit de GBA
opvragen
pissen
slapen
of Uberhaupt zijn

Onlangs dacht ik dat
dus
waarom zovele sirenes
zwaailichten
en verstoorde nachtrust

Ik vroeg het mijn vrouw
die mij van repliek
diende
in de vorm van
waar ik des godesnaam
en zijner engelen der vergelding
aan dacht

aan sirenes dus
en waarom niet gewoon
1 in de maand
waarom gelijkend
een serie
te New York
LA
of mijn part
dat eeuwig vergulde
BERLIN

Het antwoord
ontfutselde ik haar
niet meteen
later overigens
ook niet
dat gespreksonderwerp
was immers afgesneden
als de kont van een ui
alvorens de versnippering


Alles bleef onbeantwoord
tot ik liep
langs het bejaardentehuis
alwaar op de
zogenaamde Parking

een bushalte vond
louter aangelegd
voor de dood.

Ik zat aan het bier
Das pop verzorgde een feestje
in mijn koppie

Het zonnetje van de avond
scheen door dubbel glas

ik smste er op los
naar knakkers van vroeger

Het weet je nog gehalte nam toe


met blik 3...



op de telefoon
scheen de avondzon met me mee

In het overlijden van de ochtend
School geen enkele vorm van warmte
Enkel kilte tot het bot
wat leidde tot een oncontroleerbaar rillen

Terwijl het rouwproces in volle gang was
probeerde een flets zonnetje
kolderiek uit de hoek te komen
maar slechts een enkeling
apprecieerden de grap

Toen de ochtend volledig opgestookt was
scheen de zon toch onverwacht grappig te zijn
met de eerste lach en proost
trad hij verder op de voorgrond
en nam het rillen af.

Vlak voor het onweer
teringachtig geel
misschien de oksels in een shirt
Hageltje wit met een randje

Maar de dreiging kwam
van de druk die gezet werd
met de toon
van "Hunting Bears"
Op "Amnesiac"
van "Radiohead"
op mijn I-pod

Het probleemlevergeel
werd een Mazda-grijs palet
die de koppeling op liet komen

Met een kwieke slag
Werd het striemende fluitconcert
begeleid door de knalpijp
van antraciet

Nors was een understatement
Het humeur van de man
drukte als een zwaarlijvige
logge ouwe man
op mijn schoot
in zijn fuctie
als stempelaar en
professioneel gasgever
was genot hem vreemd
Karakter, stoïceins
gemoedstoestand aan
één stuk apatisch

Nu alles schokte
optrok, schudde
Klotste, Butste
woog op de weg

Kon ik bloedhekel
aan de man
niet meer onder
de zitbanken proppen
en reste mij niets anders
dan een inwndige
tirade tegen de menselijkheid.

Als een kaartje uit New York
gaf het meisje mij een kus
de blondine met blauwe ogen
sloeg als een komeet in

de krater op mijn wang
brandde na
tot laat op de avond
waar roodomrande lippen tuitte

met tomatensap
in een glas
wodka en tabasco saus
dronk ik de pijn in moed

maar evenals
de ansicht uit New York
was het plaatje
slechts een herinnering
dat zo ooit nog aan me
dacht

als uitlaatklep had
de humor de overhand
gekregen
als een snerpende parkiet
was ik hinderlijk aanwezig
niet te sussen met een deken
over mijn veren geslagen

Het bloedrood in de ogen
van de kokende cursisten
die mij met messen bewerkte
en bebloed lieten sterven
die wilde moorden
verminken
scalperen
verwonden
onthoofden
aanvliegen
die wilden die
in een cirkel om
de kooi van de parkiet
pookte met pennen
en weetjes
en kennis
mij het zwijgen oplegde
haatte
verachten
me...

Ik schreef
wat woorden in
een nasaal geluid
geknepen in de
hand zat een
zwetende pen
die lekte op
het blad
na een verstopping

Victor kon het niet helpen
in de smetteloze kamer
zat een kleine kier
net boven een strakwit
muur en plint-geheel

Het prikte hem,
stak hem denegreerde
betrapte sneeuw
of je dochter die
je hoort neuken in
een kamer naast je


en dat barstje wat
een wereld opent
die er niet was
schreeuwde om
kit
liefst wit

Uiteindelijk draait die wereld
om een as
die as staat vast
als een botte erectie
op viagra
en misschien wel andere mediceinen
die van wijken
geen weet hebben
of althans die
weet weten te negeren

Op het moment
dat de drugs is uitgewerkt
en de "High"
een slappe lul wordt
dan is het met ons gedaan

symboolpolitiek

Kortom zou je kunnen zeggen
"concluderen zeg maar"
dat al het gepraat
de overredingskracht
en het overmatig gebruik
van handsymboliek
mij de open houding verschafte
die mij inclusief modieuze bril
warrig, donker krullend haar
geschoren koppie een baan bezorgde
links van het midden

Waar ik oreerde met een
bloedende neus en spuugklodders
afgaf aan de toehoorder
die broedde op plannetjes
om de baan in het midden
te bezetten
en zich gedragend als een Vichy-Fransman
of makke Catalaan zich verzekerde
tegen de frisse wind
die over de oceaan
buitenlandse ideeën bracht
en zich schikte in de moraal
die de dag bracht
en wegstoof met het draaien van de wind
die over mijn hoofd blies
op het podium der arbeiders
en de stof wegwoei van de
bril, in een keurige scheiding
mijn kapsel bracht
op de dag des oordeels

Ritje naar china

Bij de eerste sigaret
bij het krieken van de
jeugd
op een stiekeme plaats
downtown in het centrum'
werd er dubbelop met
angst opgegaan
als de rook

toen junkies met
de lego kwamen, een pijpje
en zilverpapier
waren wij gelijkgestemden

Geurend naar Chinese rook
en de "nam ik aan"
gebronsde huid op
een mediteraan zeegezicht
opende een strontbevlekte hand

nam ik het schip aan
voor de sigaret die ik
er aan besteedde
de eerst volwassen
transactie een feit

de motor startend
voer ik naar China
als een echte piraat
op een plastieke legoboot
die wegdreef
naar een bewoonde wereld

Busrit

Een log zweterig lichaam
met haar dat aan de wortel
net was, was nat
Klonters pritstift
uitgroei, uitgelopen
ongewassen, blonde haren

Terwijl de bus reedt
gleed haar been tegen
mijn tere heup
Het klamme zweterige
rood aangelopen lichaam
perstte het vocht
miniskuule gaatjes overliepen
mijn walging
het warme been
duwde en stuwde
met het schokken
trillen en schudden
van de bus

De vervoering
onder het doek
scheidde mijn lichaam
vocht af gelijk het hare
met mijn hand op haar dij
eindigde de rit

Mijn zoon

voortplanten
Bassobot 1.2

die versie is een synoniem
voor een vleesgeworden pastei
waar jij je vingers bij oplikt

alleen zijn borstkas is maar een flard
van de waanzin van de ouwe Gogh

Zijn billen hetzelfde
de lelies van Monet
zijn
hoofdje
Het MOMA, Guggenheim en het Central park ineen
Zijn roede
het Imperium Staat
en waar hij gaat
valt niemand om

mijn eerste ontbijt

Een vleespasteitje
rookte vers uit de oven
de geur soepachtig
de kleur een afgebakken zondagochtend
met wat sap uiteraard

op een wit bordje
verplaatste het eten zich
op een rood servetje
met een zilveren vork
en een blinkend mesje

Op de okeren tafel
waar een kleed op lag
en een potje met koffie
die rookte eveneens
als het broodje uit de oven.

Bende

een
stapel
boek-
en,
her





en der

losse dvd's
ontdaan van hoesjes die verspreid
liggen te verstoffen
een paar sokken op de bank
een tijdschift op een stoel
naast de I-pod, en de externe harde schijf
Op de tafel, een leeg zakje chips
een verschaald glas
met restanten caramel
een stroopachtige substantie
verpakkingen van de marsfabriek
in het Veghelse...
een flesje bier
bezijden de rondslingerende schoenen
een pinpas in tweeën...
ik pin pas, borden met pizzakorsten
kruimels in duizenden op de grond
aangekoekte klodders
zompige mayonaise

De kast openrukkend
veger pakkend
stofzuiger in het contact
bleekmiddel, allesreiniger
stoffer en blik, plumeau
nu alles is opgeruimd, is het zaak(!) "geld"
te verdienen

Een rok in barok

Ze wist alles te versjteren
een ontspannen avond op de bank
eindigde steevast in een dogmatisch
onderonsje
waarin ik de buitengeslotene was

Vrees voor de aanstaande avond
was onontkoombaar
Een avond vol zwierige stoffen
die krulde op de luchtstromingen

Eenmaal binnen waar zij
rokend uit haar mond een buiging maakte
scheurde er iets in het rokkostuum
van de heer tegenover mij
zij konden het goed vinden

wat er toen gebeurde laat zich raden

Bella

de vrouw dartelde over straat
een bloemetjesjurk uit een Italiaanse film
benen verwijzend de satijnen glans
over een zomernacht

kaseien glinsterde in de zon
en menig mannenhoofd keerde zich
naar de voortbewegende voeten
benen heupen en billen van de vrouw

de zwarte lange manen sprongen als
een jonge pony in het rond
de mannen trappelde met hun benen
op de terassen die dankzij het zomerweer
gevuld waren zoals het eerste vliegtuig naar de zon

terwijl zij vol lust en verlangen
naar de vrouw staarde
zei er een in het platste stukje vuige taalgebruik
we unne gratenlat! gift mij der mar ene mee we spek
om durre reet!

de stem kreeg geen reactie
geen lach en geen meewarige blik
alleen de vrouw die het aanhoorde
hief haar rokken, bukte met een ode aan de zon

Om van fruitvliegjes af te komen

Om van fruitvliegjes af te komen

De ogenschijnlijke dronkenlamp
had last van fruitvliegjes
in een radius van het gistingsproces
waren er duizenden
circulerend om de vruchten van zijn schoot

Bij die verschrompelde pruimen
was er niet veel te beginnen
want het zaad ter vermeerdering
na de 1001ste fruitvlieg stopgezet
als een laatste ademstoot
blokte hij de contra-contra-aanval
en legde het bijltje er bij neer

Ladies night

Oh schone Deerne
uwer haren net glans
betast mijn aurora
en proef van mijn krans

Tsja dacht ik toen
ik dit alles
voorlas onder
een striemend fluitconcert
voor een zaal lesbiënnes
met her en der een androgeen
Ladies night zal zelden
onder zo'n kabaal
begonnen zijn.

en onderwijl ik de zaal betichtte
vloog er een "lul!" door de zaal

Senna

De donkere wijn
door de aders
van het nageslacht

pompte als een gierende
formule 1 wagen
uit de bocht

Via velen omwegen

De connectie is simpel
als ik een sigaret ga roken
buiten het kantoor
is er een man
die een vrouw kent
die vrouw weet van de jongen
die een moeder heeft
die moeder heeft een dossier
van dat dossier ben ik gevlucht
met een sigaret
tijdens het roken
buiten het kantoor
ontvang ik een bericht
op de GSM
van de moeder van de jongen
waarvan de vrouw weet heeft
zo blijkt van de man
die ik passeer
terwijl ik rook

Trechter

Ze had twee varkensoren op haar hoofd
Een decolleté die uitmondde
In de delta van de Tanger

Bezweet met een glas bier
Schudde er druppels vet vocht
Uit heur haren

Ze stortte zich op elke man
Hijgend in de oren
Bevlekkend met spuug en stank

Vochten de mannen en jongens
Zich vrij uit haar schacht

Gelijk de Tanger delta
Op een perkamenten atlas
Tijdens carnaval

Zielig gezicht met reden

Voor het doek
had ik mijn twijfels
over de kleur
maar de eerste striem
toegebracht
deed stof opwaaien
en terwijl ik
zoals dat heet
compleet losging
strooide ik chemicaliën
en kleuren
in een combinatie van hoop en vrees
grensverleggend


binnen het kader :-(

Een tussendoortje

(een tussendoortje)

In de keuken
zat een man met een krant
een vrouw deed de vaat

Clara, zei Henk
Ik heb zin je te neuken
De vrouw keek om
hief haar rokken
ontdeed zich van
haar katoenen onderbroek

als een legpuzzel
schoven ze in elkaar
hydrolisch als een ja-knikker
schommelde de vlezige heupen
over Henk heen

Na luttele seconden
pakte Henk zijn laatste katern
de theedoek had zijn vaste plek
niet verloren

Rond kerstmis

Een gedekte tafel
een scenario voor het volgende:

terwijl de aardappels
goudgeel waren
waren de ogen van de vrouw
roodomrand
het dode en opengereten dier
lag er mooi bij
Hoe het ook zij was dat niet
de ervaring van de man
noch het rouwende kind.

No. 1.

Omdat hij me als veelvraat ziet
een soort stoomlocomotief
of een oplegger
probeerde ik te minderen

de ochtend ging prima
maar eenmaal buiten in de bourgeoisie
het geluid van trippelende hakjes
en voorbijstampende kindervoeten
werd het me te veel

In een steegje wachtte ik op een passant
Mijn gestalte deed het dametje schrikken
ze krijste hard, weende urine van angst
de idee was me in te houden