De Bossche kinderkopjes stralen
Dorps
naar het onvermogen
Om stads te zijn
Ongeacht pretenties
Ongeacht wens en vader
De gedachte blijft
Het provinciale dorp trouw
Het niet stads zijn
Blijft een onverschillige
Neveldamp
Die trillend
Het bewustzijn inademt
En met elke kassei
Die stadse hakken breekt
Sterft de ommuurde
Stad
In het Bossche
Miskent men
De steden
Slechts een Bosschenaar
Heeft het besef
Dat een stad
Besteden is
En prompt een
Etalage die
Bosch pretendeert.