In dat moment

Tranendal in Oostenrijk
Schieten lachsalvo 's niets mee op
Wenen ligt elders
Om de hoek

Bij passanten voel je het
Niet zo
Immers buiten de grens
Van je stad

Maar onlosmakelijk aan u
Is de vloed van zorgen
De blauwgroene weelde
Ook

Trots als dageraad
Over bistro
Staak ik ferm
Al het andere

In de hoop
Dit nu eens vast te houden

Muze

In een poging het tij
Rigoreus
Te keren
Bleek zijn wilskracht
Poreus

Om doelen binnen bereik
Te halen
Vroeg hij de hulp
Aan haar
Bleek zijn wilskrach
Als kalk
Te vestigen
Op pijpen van
Bestaan

Zijn stappen voorwaarts
Ononderbroken
Zit zij naast hem
Als ondertiteling van
Gemoed

Noemend haar
Muze
Keerde tij.