feestje

korte nietszeggende zinnen zwermen om me heen
de patriarch van de avond
trotseert ze allen
ze hangen aan flarden aan hem
weken los bij de minste zucht van wind
of slok drank (die welgeteld 4 in de minuut bedragen)
naast de stoel hoor ik plotsklaps een 'kapotte-klok-opmerking'
op dat ene moment sta ik -even- goed

Naast u voel ik me nietig
weet mijn blik niet te ontspannen
ben akelig bewust van mijn houding
als slagschaduw treft u mij


Slechts naast u word ik onvast
drijf weg op een knisperende zee
aan aliminiumfolie- bewust, akelig
bewust van mijn houding

bid ik u dezelfde bus te nemen
dat ook u van boeken houdt
en van eenzame biertjes
met tenen in zand en Nina S.
die liedjes zingt

thans de priemende ogen
die borstjes tussen mijn schouderbladen
drukken- mijn stuwmeer
die sluizen opent

Voor mij is achteruit kijken
geen optie
en schrijf dit gedicht- indien
het die titel mag dragen
'slechts.
om u te imponeren

Het is adequaat opgehouden;
het zoemen in mijn hoofd
De onrust-van wie ik u beticht-

Mijn oren absorberen geen volume
Olifanten stampen niet op watjes
niet meer na de kanonslag

Het vel voelt goed
Rond de billetjes lubbert het
een centimeter of wat is over.

Prettig is het mevrouw prinses;
echter niet de ouderdom is schuldige
Niet onuitwisbaar
of wisselbaar
of oneindig
of een cirkel op een cirkel op een cirkel op een cirkel
of de avenues door New York
Of de konijnenlooop aan onlosmakelijk heidelandschap
of metaforen -Na de dood
of lezen van boeken in huilend licht
of de acné die je teistert in je slaap,
op je school, in je dromen, bij het zoenen, eten, vrijen, drinken, verlangen, kakken en dralen, het doen van de booschappen, je eeuwige eeuwige eeuwige brandende lust die zweet gutst over al je holtes van verlangen-
of als de man-tassendragend
slaafs doet; omdat hij wil en meer wil van al 't andere
of omdat hij de tekenen des schoonheid verkwanselt
of jij, sexy meisje- te hard praten en lachend uit onzekerheid
of de aandacht trekt, je blik, vasthoudt en niet meer laat gaan
of een bal die blijft rollen tot op de klinkerweg waar je maar 30 mag
of deuntjes in je hoofd die de neusholten prikken als ze zich laten afketsen in je schedel en het strottenhoofd in een stroom- tomtie-tom-tom-toom
of hapje eten in een vrij land, zoutloos maar gespekt van kritiek
of je weemoed, die weemoed die toeneemt
zo erg dat je het wegdrinkt en jankt, je knieën op de grond, je hoofd op een lege bank
of je ouders, gescheiden, hertrouwd
of bewust alleen
of zij die de tirannie van de godsdienst er in slaan bij blanco kinderen
of uw dood, waarvan ik ween
of de klasse die reflecteert op je zoete gesuikerde bril
zo teer/ broos
't aangemeten kapsel in perfectie opgebouwd stratenplan
de wegen naar uw centrum
of die lucht om speeltjes
driest rent
gallopeert bij de aanblik
van mij

Mevrouw prinses
zo werkt het niet.

Dag

Dag,
onrustige
Je kunt niet stilzitten
Oom van de rust

Volgepropt decor
Maskering voor uw slechte
Acteerspel

De souffleur heeft het druk
Dakluikje in door het bot
Zegt nu links

Wolkendek met troep
Vliegt met windkracht 9
Tegen monoloog

Voor u geen rust
dag!

-Bas Geeraets

Tijd voor de voorstelling

Beste Lezers,
Ik ben Bas, voor het gemak houd ik dat zo. Het is vandaag die zonnige zaterdag op
2 april 2011. (lees je dit in 2012) dan herinner je deze dag nog wel! Buiten stijgt het kwik naar hoogten die als aangenaam worden ervaren. Ik heb er vandaag in ieder geval moeite mee me in te denken dat ik een paar maanden geleden nog schuifelend over straat hobbelde, op mijn hoede dat ik mijn hoofd niet brak op aangekoekt ijs en bevroren drolletjes. gelukkig is dat uitgebleven.

Goed, gesteld is dat het vandaag stralend weer is. Wat doe ik dan binnen achter mijn laptop? Waarom ben ik niet met vrouw en kind naar de Efteling om daar te genieten van dit weer? Omdat ik, beste lezer, de tijd rijp acht mijzelf aan u voor te stellen. Er staan vele gedichten hieronder die geplaatst zijn zonder dat ik mijzelf heb voorgesteld. Gisterennacht kwam het mij over als onrechtvaardig. Eerst een sigaret opsteken en dan vragen of je wel mag roken, of schunniger, dat kan ook. Laat de strekking duidelijk zijn.

zoals hierboven reeds staat ben ik Bas, de leeftijd van 31 jaar, afgestudeerd beeldend kunstenaar en thans ambtenaar in dienst van het rijk. Het kan raar lopen. In 2005 ben ik afgestudeerd aan de academie voor beeldende kunsten (AKV St-Joost te Breda)en hetzelfde jaar ben ik begonnen als ambtenaar. Op dat moment waren daar moverende redenen voor en die lagen vooral in de huur van het appartement in de binnenstad van Den Bosch, en het eten wat ik elke avond liet brengen.

Inmiddels zijn we zes jaar verder. Met het kunstenaarschap, dan wel het beeldende aspect, ben ik het grootste gevoel kwijt. Ik kan me om deze reden dan ook geen kunstenaar meer noemen. Het beeld van de kunstenaar en zijn concepten en ateliers heb ik te romantisch ingeschat. Ik heb -zoals men dat noemt- geen pro-actieve houding. Overigens wil dit niet zeggen dat ik onverdienstelijk werk heb gemaakt. Maar heden ten dage is een kunstenaar niet meer het werk alleen. Het is een constant netwerk alwaar je op je hoede moet zijn, en altijd goed moet kunnen anticiperen en een groot inlevingsvermogen moet hebben in anderen. Ik ben daarofwel te egoïstisch voor of gewoon -misschien wel- een beetje laf en niet daadkrachtig genoeg. Ik val hier het kunstenaarschap niet mee aan, het is een prachtig bestaan, en met enige jaloezie volg ik de projecten van de kunstenaars die ik ken. Helaas alleen zijdelings.

Zoals vermoedelijk alle -aspirant- schrijvers heb ik altijd van literatuur gehouden, en dus ook van het schrijven. De verhalen van de middelbare school zitten in een grote koker op mijn atelier. In die koker bevindt zich een schrift met daarin mijn eerste stappen richting de poëzie. de Dodo Didus Eneptus-een hele mond vol dus- ooit geleefd maar nu gestorven. Nu ben ik een kleine 15 tot 20 jaar verder. Geen kunstenaar meer. Een ambtenaar in dienst van het Rijk. Maar dat schrijverschap, een korte column in gratis dagblad de Pers de stukjes voor collega's en de publicatie in Dansen op de maat van het ogenblik zetten mij aan het denken...
en dus denk ik voort.

Ik mag aannemen dat u hieraan voldoende hebt.

Hieraan wil ik tot slot nog toevoegen,
dat ik van u houd :-)

Bas Geeraets