Onlangs schudde ik de hand
van Marian Mudder
in prachtig groen
de gelijkenis
was
op mijn gelaat te lezen
waar ik steden betrad
en treinen bekladde
was ik kind
en mikpunt
in een desolaat
groen
zo
klein
als
sprietjes
of vrede
zo broos
was ik angsthaas
en schaamte -ook in die toon
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten